Als professional zit je vaak in een bepaalde rol, soms korte tijd, soms langere tijd, en meerdere opdrachten na elkaar. Dat is prima, je “vakmanschap” verbetert met elke nieuwe klus.
Wat ik zelf heb gemerkt, is dat je vanuit je eigen rol ook kijkt naar de andere projectleden, teamleden, stakeholders enzovoorts, met bepaalde verwachtingen. Bijvoorbeeld: “ik lever de specificaties, de ander kan dat omzetten in werkende code”. Of: “ik vraag naar de requirements, de ander kan daar een duidelijk antwoord op geven”. Of nog specifieker: “ik vraag om de rollen en rechten voor toegang tot de applicatie en de product owner kan die geven”.
Herken je dit: soms denk je “die ander heeft het maar makkelijk, die geeft halve antwoorden en ik moet daar dan maar chocola van maken”. Dat heb ik in ieder geval wel eens gedacht. Voor mezelf, maar ook voor het team. Als business analist dacht ik regelmatig: stakeholders hebben het maar makkelijk, ze roepen wat ze willen hebben en wij als delivery team moeten dan de oplossingen verzinnen.
Inmiddels zit ik voor een opdracht (bij de VNG) aan de andere kant van de tafel, ik ben geen onderdeel meer van een delivery team, maar ik vertegenwoordig de gemeenten als “proxy stakeholder”. Alle 342 gemeenten in Nederland welteverstaan. En dat is lastig, gemeenten zijn heel uiteenlopend van grootte en stellen daarom ook heel uiteenlopende eisen aan “de oplossing”. Dus plotseling zit ik aan de andere kant van de tafel en merk ik een soort van omgekeerd gevoel: zij hebben het maar makkelijk, ze bouwen wat we willen hebben maar ik moet uit al die verschillende meningen proberen te achterhalen wat we eigenlijk willen hebben.
Wissel eens van stoel
En dat geeft een heel mooi inzicht: door regelmatig van stoel te wisselen, door eens aan de andere kant van de tafel te zitten, door áchter in plaats van vóór het loket te werken, krijg je begrip voor de die andere partij. En dat helpt enorm, op verschillende manieren:
- Het geeft je inzicht in de verschillende kanten van de zaak
- Het helpt je om te begrijpen wat de ander wil, denkt, voelt
- Het geeft je kennis over wat de ander niet kan of niet weet
- Het brengt veel meer echt teamgevoel, je snapt dat iedereen een bijdrage levert
Kortom, het verrijkt je vakmanschap!
Vaak zijn er best veel mogelijkheden om een keer tijdje aan de andere kant van de tafel te werken, en dat hoeft helemaal niet te betekenen dat je nooit meer “terug kunt”. Natuurlijk het is eng, het is buiten je comfort zone, maar ik heb ooit een koelkastmagneet gekocht met de tekst “Life begins outside your comfort zone”, en dat is niet voor niks.
