De minimalist analyst: no more GAS!
Vorig jaar september heb ik een korte presentatie gegeven op de BA conference in Londen. In het digitale magazine BA Digest is een artikel geplaatst over datzelfde thema. Hieronder de Nederlandse versie ervan.
In mijn vrije tijd ben ik een enthousiaste fotograaf en geniet ik van het creatieve proces van het maken van beelden. In de afgelopen jaren is mijn werk geaccepteerd voor tentoonstellingen in Parijs, Tokio en verschillende locaties in Nederland. Je zou dus kunnen zeggen dat ik een succesvolle amateurfotograaf ben.
GAS
Vervolgens zou je kunnen denken dat voor succes op dit gebied veel dure technische apparatuur nodig is. Het grappige is echter dat mijn succes pas kwam na het downgraden van mijn apparatuur. Tot op zekere hoogte had ik last van wat fotografen kennen als “GAS” (Gear Acquisition Syndrome). “GAS” is de neiging om telkens maar weer nieuwe camera-uitrusting aan te schaffen, zelfs als je huidige set perfect is. En het fenomeen blijft niet beperkt tot fotografen, je ziet het ook bij muzikanten (die nieuwe en onnodige elektrische gitaren kopen), koks (die mooie nieuwe messen kopen) en …. zelfs business analisten (die op zoek zijn naar glimmende nieuwe modelleringstools).
Mijn inzicht over “GAS” heb ik jaren geleden opgedaan op een fotografiecursus. De trainer vond dat ik te veel focus had op mijn camera’s en lenzen en niet genoeg op mijn verhaal. Hij stelde voor dat ik door gebruik van een simpele pinhole camera mijn focus zou verleggen naar de beelden die ik de wereld wilde laten zien. En dat werkte!
Net als bij fotografie, willen we bij business analyse vaak een verhaal vertellen door middel van beelden. We noemen deze beelden flowcharts, swimlanes, objectmodellen, Entity Relationship Diagrams (ERD’s), RichPictures enzovoorts. Het gezegde luidt immers “een beeld zegt meer dan duizend woorden”.
Al die verleidingen…
En hier komen de verleidingen van mooie modelleringstools: GAS! Er is een nieuwe supertool beschikbaar. Nu kun je eenvoudig grote diagrammen tekenen en alle elementen op één canvas met elkaar verbinden. U kunt meerdere kleuren gebruiken en het diagram exporteren naar alle mogelijke formaten voor uitwisseling met andere tools en ontwikkelingsplatforms. Grote beloften en ze zouden waar kunnen zijn.
Een anekdote als voorbeeld: Ik ben een keer samen met het hele ontwikkelteam op een driedaagse cursus geweest om een nieuw groot alles-in-een tool te leren. Het kon worden gebruikt voor het tekenen van procesmodellen, gerelateerde gegevensmodellen, het definiëren van softwarecomponenten, gebruikersrollen en meer. En alles verbonden in een grote thesaurus database die min of meer de hele organisatie beschreef. We kwamen vol enthousiasme terug uit de training, vastbesloten om het te gebruiken voor ons project.
Echter: ons project besloeg niet de hele organisatie en onze stakeholders hadden die cursus niet gevolgd. En daar ging het mis. Er volgden een aantal ongemakkelijke workshop-ervaringen waar we probeerden zaken te bespreken aan de hand van de diagrammen die door het nieuwe tool werden geproduceerd. De stakeholders konden nauwelijks volgen wat we hen lieten zien, door hun onbekendheid met de specifieke modellen van de mooie nieuwe tool.
Back to basics
Dus schakelden we terug naar flip-overs, stiften en wat rudimentaire powerpointvellen met dozen en lijnen. En we leerden elkaar te begrijpen. Dat ging veel beter!
En de nieuwe glimmende tool? Dat werd pas aan het einde van het project weer gebruikt, om formele documentatie te maken.
De lessen hieruit kan ik in een aantal illusies samenvatten:,
* Illusie één: betere tools leveren betere modellen op;
* Illusie twee: onze stakeholders begrijpen onze modelleertaal;
* Illusie drie: ik kan de verleiding van mooi glimmend gereedschap weerstaan
Wordt vervolgd . . .
